Woensdag 16 maart 2022
Slecht slapen
Zo heb ik ze niet meer vaak, zulke slechte nachten. Ik kwam al niet goed in slaap, maar om 2.00 uur was ik weer klaarwakker. Na weer een stuk verder in mijn boek te hebben gelezen, knip ik het licht weer uit om toch nog een paar uurtjes slaap te pakken. Om 6.15 uur is het echt op. Ik zit op tijd in de ontbijtzaal van het hotel en doe nog wat werk. Om 9.00 uur ben ik weer present, net als de rest van het team (maar die zijn al een uurtje bezig).
Die %#@! bril!
We gaan verder met het testen van met de bril. Rond 11.15 uur doet de bril zeer en heb ik er genoeg van. De onderzoekers werken nog een rondje tests af en daarna kan de bril even van mijn hoofd. Het is een heel gevaarte op je hoofd. In het begin merk je daar niets van, maar hoe langer je de bril op je hoofd hebt hoe meer je het gaat voelen. Wat een opluchting dat hij even af mag. Na een korte pauze gaan we weer verder tot de lunchpauze. Mijn uur lunchpauze gebruik ik goed door een broodje te kopen en buiten op een bankje op te eten en wat te wandelen. Het zou vandaag 19 graden worden, maar daar is niets van te merken. Het toch wat frissere weer doet me goed en ik ben na een uur weer klaar voor een volgende ronde testen met bril.
De middag verloopt boven verwachting goed en we sluiten de dag af met een kort interview, weer over verwachtingen. Verwachtingen nadat 3 dagen lang de elektroden zijn gestimuleerd en een tijdje aangezet zijn. Mijn verwachtingen zijn niet veel anders dan voorheen, maar ik zie wel wat meer potentieel.
Teamwork
Ik vind het fijn om te horen dat ik voor de onderzoekers toch wel een ideale patiënt ben. Ik werk goed mee en daardoor kunnen ze alle testen doen die ze willen doen. Ik zie het als teamwork; we hebben elkaar nodig om het beste resultaat naar boven te krijgen. 1+1=3 toch?
Er uit
We zijn vandaag wat vroeger klaar en ik besluit naar het centrum van Maastricht te gaan, in het ziekenhuis en het hotel heb ik het wel gezien. Ik neem de trein naar het centrum en loop wat winkels in, maar ik ben niet in de shoppingmood. Ik plof op een bekend plaatsje neer voor een maaltijd, maar ik heb alweer niet echt veel honger (hebben we misschien het perfecte dieet ontdekt? 😉 ).
Uiteindelijk besluit ik ook vanavond mijn evenwicht uit te dagen door in het donker (met gelukkig veel straatlantaarns) van het centrum terug naar het ziekenhuis/hotel te lopen. Heerlijk om even buiten te zijn.
Morgen de laatste dag. Een dag die veel anders zal zijn omdat ik niet de hele dag met een bril op hoef te lopen. Maar ook anders omdat Arthur van de Negende van… met een cameraman komt om alles vast te leggen. En mijn lieve vriendin / collega I. komt en we zijn van plan om er een gezellige afsluitende avond van maken. Ik kijk er naar uit!