Het is bijna het einde van het jaar 2021. Een heel bijzonder jaar voor mij door mijn VCI operatie, maar ook door te traject daarna. Ik vind het echt elke kilometer naar Maastricht waard geweest. Als ik zie waar ik op dit moment sta ben ik ontzettend dankbaar.
- Dankbaar dat ik ben geopereerd, voordat de ziekenhuizen door corona minder capaciteit hadden om dat te doen.
- Dankbaar dat ik al zo goed kan horen en dat het alleen maar beter kan worden. Het kan gelukkig ook niet meer minder worden (aan het geopereerde oor).
- Dankbaar voor mijn zus die vrijwel elke kilometer naar Maastricht naast mij heeft gezeten en mij heeft ondersteund.
- Dankbaar voor een team van professionals in het ziekenhuis die naast hun goede werk, mij steeds beter beginnen te kennen en zich daar aan aanpassen ;-).
- Dankbaar voor zoveel andere dingen en mensen die zorgen dat dit proces voor mij zo fijn verloopt.
Het einde van het jaar is bij uitstek een jaar om mensen te bedanken. Maar hoe druk je je dankbaarheid uit aan de mensen in het ziekenhuis die mij zo goed helpen en begeleiden? Mensen waar ik nog een hele tijd mee ga ‘werken’ om te ontdekken hoe mijn evenwicht verbetert kan worden.
Voor mijn gevoel moest dat iets gezonds zijn. Zo kwam ik op het idee om olijfolie bij Stichting de Negende van… te kopen. Gezond en ik ondersteun meteen een goed doel, een perfecte combinatie. Een leuk kaartje er bij met een persoonlijke tekst maakt het compleet.
En zo togen we met een tas vol flesjes olijfolie voor de laatste keer dit jaar naar Maastricht. Leuk om te zien dat de onderzoekers en logopediste zo verrast waren om dit presentje in ontvangst te nemen. En zo vindt mijn dankbaarheid ook haar weg naar de mensen achter de schermen, die zo hard werken om mij goed te laten horen en een stabiel evenwicht gaan bezorgen.
Happy New Year! Ik ben benieuwd naar de verrassingen die 2022 voor ons in petto heeft!
