Vandaag (en gisteren eigenlijk ook al) voel ik me prima. Alleen heb ik 1 oor dat het niet meer doet… ach, minor detail 😉 Na 7 dagen thuis zitten ben ik op donderdag met mijn zus op controle gegaan in Maastricht. Onderweg bij de benzinepomp merk ik dat ik meer focus dan normaal nodig heb, bij het wandelen in de shop.
In het ziekenhuis gaat dat veel beter. De 3D scan van mijn hoofd en wondcontrole verlopen goed, alles ziet er goed uit en is nog steeds perfect (jippie!) Ik hoor dat er 15 mensen in de OK aanwezig waren maar dat er ook 15 via een beeldscherm meekeken. Het was niet alleen voor mij een hele bijzondere dag.
Even popt het beeld in me op van een kwijlende alonda terwijl 30 mensen toekijken… een grote grijns komt op mijn gezicht als ik hier aan denk. Die 30 mensen keken in mij hoofd (OMG wat je daar allemaal tegenkomt 😱), dus niet naar mijn onflatteuze uiterlijk..
Met de 4 jonge artsen hebben we nog een mooi gesprek over hoe we een grote stap kunnen zetten in het onderzoek naar DFNA9. Een uitdaging voor ons allen, waarbij uit je comfort zone stappen ook goed is.
Ik heb energie voor 10 en daarom gaan we even gezellig lunchen in Maastricht en op bezoek bij mijn moeder.
De dag erna vind ik dat ik maar eens moet proberen om alleen het huis te verlaten. Gisteren met mijn zus erbij had ik een paar extra (goede) oren. Hoe is dat als ik alleen op pad ga?
Ik geef toe, in het begin is het even wennen en onzeker, want je moet extra goed opletten, maar na een paar honderd meter is die onzekerheid er grotendeels af. Stap je voor stapje..
Vandaag op dag 10 vind ik dat ik nog meer uit mijn comfort zone moet stappen en ga ik voor het eerst weer wandelend boodschappen doen. Ik let goed op, neem niet de normale short cuts, maar ga braaf over het zebrapad. In de supermarkt merk ik dat er veel omgevingsgeluid is en dat vind ik toch wat lastiger. De caissière versta ik zoals vanouds niet en aan haar gezicht te zien heb ik wat vragen gemist.. niet zo belangrijk want het ging vast over koopzegels, Pokemon kaartjes, Halloween zegels, het bonnetje of dat soort dingen. Ik geef gewoon wat geld en dan vind ze het goed 🙄
Ik ga weer veilig terug naar het thuishonk! Bijzonder dat naar de supermarkt ineens een goede prestatie is.. nou ja, het bevestigt maar weer dat ik na 10 dagen weer alles kan (voor mijn gevoel) en dat ik mijn comfort zone nog meer mag oprekken. Het is te makkelijk om thuis te blijven zitten, dus boswandeling here I come!