Deze week was ik weer in Maastricht, men vond dat ik al redelijk goed kon horen voor de eerste week. Dat is leuk om te horen, want ik had geen idee of dat wat ik hoorde goed of juist minder goed was.
Het geluid van de CI vind ik prettiger klinken dan van mijn hoorapparaten. Dat hadden de artsen nog nooit eerder gehoord! Ik denk dat dat komt doordat ik de lage tonen bijna helemaal kwijt was.
Vanwege de evenwichts-electroden, die ook moeten worden aangestuurd, bleek dat de instellingen toch iets anders moesten zijn. Wellicht zou ik iets anders gaan horen. Wat? Geen idee?
Nu een paar dagen later merk ik dat de lage tonen duidelijker aanwezig zijn dan de hoge tonen. Toen ik ging tafeltennissen met mijn zus klonk het balletjes als een soort van spons… nou ja, ondanks het geluid toch van haar met tafeltennis gewonnen. 💪🏼
Op donderdag beginnen we voor de eerste keer met oefenen met geluiden, maar in een grote ruimte, waardoor dat best lastig is.
Vrijdag heb ik een afspraak met P. (de moeder van een vriendin). Zij is bereid om elke dag dat ik wil met mij te oefenen! Gezellig, het gaat heel goed maar het woord kiwi vind ik bijvoorbeeld heel lastig.
Zaterdag later heb ik veel last van de lage tonen, of eigenlijk meer dat ik weinig hoge tonen hoor. Het woord banaan is ineens een struikelblok. Ik vind het veel minder goed gaan dan gisteren. En alle woordjes van de oefeningen ken ik inmiddels. We hebben lol over zelf verzonnen woorden, maar ik voel ook frustratie.
Ik zeg af voor het oefenen morgen, ik ga even uitrusten, ik ben eigenlijk al de hele week moe.. op zondag oefent vriend M. met mij, ik voel dezelfde frustratie en ik kijk al weer uit naar woensdag zodat ze de instellingen kunnen aanpassen.