Het is exact 4 weken na de operatie als ik weer naar Maastricht mag. De zogenaamde fitting staat gepland (ik zeg telkens dat ik aangesloten wordt! Beam me up Scotty!). De afspraak is pas om 14.00 uur en ik ben onrustig. Gelukkig gaat mijn wekelijkse ochtendwandeling met een lieve vriendin gewoon door. Ik weet niet zo goed wat ik moet verwachten maar ik ben aan een volgende stap toe.
Ir. Hoskam heb ik eerder gesproken. Hij was het die vertelde dat de enige twijfel was dat ik te positief en enthousiast ben of te hoge verwachtingen heb. Ik heb mijn gedachten daar eens over laten gaan.. ja ik ben positief, maar ik ben ook realistisch. Ik begrijp echt wel dat ik nooit meer echt goed ga horen. Vandaag zal hij mij een zelfde soort boodschap meegeven.
De CI ligt klaar en wordt op het implantaat geplaatst. De beelden van de baby’s die verrast zijn als ze weer horen zijn bij mij niet te zien.
Deze speciale CI of VCI heeft 9 elektroden in het slakkenhuis. Een voor een worden deze electroden aangezet en gekeken waar ik begin met iets te horen. Ik mag vervolgens aangeven of ik het zacht, goed, hard of heel hard vind klinken. De geluiden die ik hoor zijn futuristisch, een beetje techno achtig.
Als alle 9 kanalen zijn ingesteld is het de vraag wat ik hoor. In eerste instantie is meneer Hoskam veranderd in Donald Duck. Althans zijn stem. Heel vreemd en bijna lachwekkend voor de toch wel grote man die voor me zit.
Wat meteen opvalt is dat ik mijn eigen stem heel hard hoor. Als we later even met de ingenieur van Med-el zitten te praten kan ik het gesprek redelijk goed verstaan (wel met CI en hoorapparaat). Voorheen had ik daar weinig van mee gekregen.
Ik krijg een volle rugzak met accessoiress en vooral dozen en lucht mee naar huis. Voor nu is het vooral even wennen en luisteren wat ik hoor en herken. Volgende week weer verder.
Ik loop na 1,5 uur met CI op mijn hoofd het ziekenhuis uit. Het eerste wat me opvalt is het geluid van muntjes in mijn portemonnee. Dat heb ik al een tijdje niet gehoord.
Onderweg naar huis besluiten we te gaan shoppen bij de outlet in Roermond. Ik ben continue bij mijn vriend M. aan het checken; klopt het dat ik dit hoor of ik zeg verwondert… ik hoor dit. Ondanks dat ik nog niet echt gesprekken kan verstaan ben ik positief… dit wordt wel wat!
Eenmaal thuis gekomen lees ik wat documentatie door. Begin de eerste dag met 15 minuten tot een uur… oeps, ik heb mijn CI al 5 uur op gehad. Bedoelde meneer Hoskam dat met; jouw uitdaging is er de tijd voor nemen en niet te snel te willen. Maar als hij Donald Duck is dan ben ík Roadrunner… die kunnen niet langzaam..