De eerste VI fitting week werd door Stichting de negende van… (voorzitter Arthur Robbesom en cameraman Hans Eijkmans) benut voor het maken van opnames voor een korte documentaire.
Voor iedereen met gehoor- en/of evenwichtsproblemen is dat een interessante ontwikkeling. Een ontwikkeling die hoop geeft op een stabielere toekomst. Dat mag best wereldkundig gemaakt worden.
Dat ik de eerste was die hiermee geïmplanteerd werd wist ik destijds nog niet. Dat ik toevalligerewijs een actieve vrijwilligersrol heb in Stichting de negende van… en het Oorfonds is een fijne bijkomstigheid.
Op TV
Eind april is de documentaire af. We vinden de hem allemaal zo mooi geworden dat we had jammer vinden als niet meer mensen deze documentaire zien. Via diverse contacten lukte het ons uiteindelijk om SBS te interesseren voor een item op TV.
In de week voor de opname word ik diverse keren gebeld, voor een interview ter voorbereiding van de opname en voor aanvullende vragen. Ze zijn met name geïnteresseerd in het evenwichtsgedeelte van het implantaat want dat heeft nieuwswaarde (terwijl ik ook super blij ben met mijn nieuwe gehoor).
Opname dag
Vrijdag om 9 uur in de ochtend is SBS bij mij voor de opnames. Het toeval (of niet) wil dat Hans Eijkmans de cameraman van vandaag is. Voor mij is dat fijn om een bekend gezicht en persoon te zien. Maar ik vind het ook fijn voor Hans ,omdat hij al zoveel waardevolle dingen voor onze stichting heeft gedaan. Dit is dan toch een beetje de kroon op zijn werk.
Om 9 uur bellen ze aan, Hans met journalist Wouter. Super relaxte mensen, als ik al zenuwen had dan zijn ze sowieso snel verdwenen (ouder worden heeft ook echt voordelen). Binnen 5 kwartier hebben we alle opnames afgerond. Een interview in mijn woonkamer, opnames in de keuken en stukjes lopen in het parkje achter mijn huis.
Vriendin I. is ook aanwezig voor de morele steun en zij heeft een super oog voor styling details (haren die omhoog staan moeten naar beneden, dit bloesjes is het beste, vaatdoek mag niet in beeld etc.). Wat ze dan nog niet weet is dat ze zelf ook wordt opgenomen. Ze vind het overigens niet erg dat die beelden er uit geknipt zijn 😉
De opnames van het wandelen moeten een paar keer opnieuw. “Mensen gaan altijd harder lopen als ik ze vraag een stukje te wandelen” zegt Wouter. Het is mijn normale wandeltempo, dus ik moet een tandje lager dan normaal. Later bedenk ik me dat ik waarschijnlijk altijd een stevig wandeltempo heb omdat ik dan minder van mijn evenwicht heb.
’s Avonds wordt het item uitgezonden, ik heb geen idee wat ze er van gemaakt hebben. Ik ben het hele weekend weg dus ik moet de uitzending op mijn hotelkamer bekijken. Het laatste item van de uitzending… ook nu vallen de zenuwen gelukkig mee, ik heb mezelf nu al zo vaak op beeld gezien ik ge er bijna aan wennen 😉
Na de uitzending stromen de appjes binnen en ik heb nog nooit zoveel op facebook gezeten als de dag erna. Hier komt mijn werk voor de stichtingen van pas, ik zit zo dicht bij het vuur dat ik direct alle nieuws op de sociale media kan zetten.
Diverse mensen geven de reactie dat ze me in beeld hebben gezien zoals ik echt ben. Heel naturel. Dat is fijn om te horen.
Nog meer publiciteit
Op zondagavond kom ik laat thuis en in de brievenbus ligt het Hoormij Magazine. Een tijdje geleden heb ik een telefonisch interview met hen gehad. Wat super toevallig dat het magazine tegelijk met de uitzending op de mat valt.
Op maandag stuurt ook het Maastricht UMC+ een persbericht uit en deelt ze op sociale media.
Diverse nieuwsrubrieken pikken dit nieuws op. Arts-onderzoeker Bernd is te horen op BNR radio.
en uiteindelijk besluit RTL Nieuws ook een item te maken over het Vestibulair Implantaat. Deze keer met Willem (ik ken hem niet, maar ik leer hem vast later kennen). En dat is prima want het gaat tenslotte over de VI en ik ben blij dat Willem wil meewerken aan de bekendheid daarvan.
Er is nog meer
De publiciteit rondom de VCI houdt hier niet op. Ik heb een bijdrage geleverd aan de nieuwsbrief van het CI-team in het MUMC+, die eind juni verstuurd gaat worden. En waarschijnlijk ‘mag’ ik mijn ervaringen vertellen op 17 september, de DFNA9 Kennisdag van Stichting de Negende van…
Waarom doe ik dit
Ik doe dit niet omdat ik zelf zo graag in de publiciteit sta. Ik doe het omdat ik wil dat er meer bekendheid komt voor hoor- en evenwichtsklachten, omdat ik vind dat er meer geld naar oor- en evenwichtsonderzoek moet gaan en vooral omdat ik mensen met gehoor- en evenwichtsproblemen wil helpen en ze hoop wil geven dat er in de toekomst een oplossing is.
En toch merk ik dat het me wel wat doet, al die publiciteit. Ik voel me nog krachtiger omdat ik een doel heb, voor mijzelf en voor anderen. En nu dat zo duidelijk tot uiting komt laat ik doel niet meer los…
Nog even kijken en luisteren wat Alonda heeft gestuurd , bijna 2 uur verder ben ik weer helemaal op de hoogte. De documentaire van Joost hakt er in. Alle communicatie rond mijn dochter, doen me goed en ben nog meer trots op haar. GOED GEWELDIG hou vol Alonda veel mensen krijgen weer hoop met hetgeen je doet. Maar vooral hoop ik dat het jouw leven veel aangenamer gaat maken. Hou van je. Je papa
Hi Lieve Papa!
Wat een super lief berichtje van jou xxx
Ja, die documentaire van Joost is wel heftig hé, als je van jongs af aan slechthorend bent krijg je noga wat voor je kiezen.
Wat dat betreft ben ik blij dat ik al een half leven achter me had voordat dat het geval was.
Fijn om te lezen dat mijn berichten worden gewaardeerd.
Ik hou ook van jou lieve pap en die strijdlust heb ik zeker ook van jou 😉