De vrijdag voor mijn week VCI testen heb ik een leuk online-interview met de onderzoekers over verwachtingen met betrekking tot het evenwichtsimplantaat. De vraag was me al eerder gesteld, maar nu werden er een aantal vragen in een gestructureerd interview gesteld.
Eerder had ik dit geantwoord:
Wat zijn uw verwachtingen van het evenwichtsimplantaat? Welke klachten hoopt u/ verwacht u te verminderen of te laten verdwijnen met het implantaat?
In principe zijn mijn verwachtingen niet zo heel erg hoog. Ik merk dat mijn evenwicht niet goed is, maar in de praktijk kan ik daar met kleine aanpassingen nog prima mee leven. Ik zie dat mijn moeder wel steeds meer problemen met haar evenwicht krijgt en dat zou ik in de toekomst willen voorkomen. In de toekomst op een driewieler fiets rijden is iets wat ik bijvoorbeeld echt zou willen voorkomen. Ik hoop dus dat ik normaal kan blijven fietsen met het evenwichtsimplantaat. Mijn verwachtingen zijn dus meer gericht op het niet krijgen van meer evenwichtsklachten dan op het verminderen van mijn huidige evenwichtsklachten.
Klachten van onduidelijk beeld als ik in beweging ben verminderen is het belangrijkste.
Wat zou u weer willen kunnen doen met het implantaat?
Ik zou het fijn vinden als ik in het donker weer normaal (recht en alleen) over straat kan lopen.Fietsen en om mij heen kijken lijkt me ook heel fijn, net als naast iemand fietsen. Ook het fietsen en wandelen in een smal steegje of smal pad zou ik graag weer willen doen zonder dat het veel inspanning kost.
Wandelen en gezichten zien of teksten van borden lezen terwijl ik in beweging ben, zou ik ook graag weer kunnen. En de trap op of af lopen zonder me vast te hoeven houden zou ook prettig zijn.
Een van de vragen in het interview was: “Waarom doe ik mee aan een dit intensieve onderzoekstraject?” Mijn antwoord komt neer op : Ik hoop dat ik in de toekomst een beter evenwicht krijg met deze VCI.
En wat zijn nou 4 weken intensieve testen als je mogelijk jarenlang plezier kunt gaan beleven aan een stabiel evenwicht? En daarnaast is het weer een stap verder voor vele anderen met evenwichtsproblemen.
Verwachting of Hoop?
Er werd gereageerd om mijn woordje hoop. Hoop en verwachting lijken natuurlijk heel erg op elkaar. Maar voor mij is er een verschil tussen verwachting en hoop. Als ik daar dieper over na denk dan heeft verwachtingen voor mij iets voorwaardelijks en hoop iets onvoorwaardelijks.
Als je verwachtingen hebt dan kun je teleurgesteld worden. Wellicht dat ik daarom (on)bewust weinig verwachtingen heb. Bij hoop is er een kans, een mogelijkheid op een positieve uitkomst. En als dat niet zo is dan is dat jammer, maar meer ook niet.
Onderbouwing
Ik merk dat het verschil me bezig houdt en daarom gebruik ik Google maar weer eens. Dit kom ik tegen:
“Hoop en verwachting zijn twee woorden die vaak door elkaar worden gehaald vanwege de gelijkenis in hun connotaties. Strikt genomen is er een verschil tussen hoop en verwachting.
Verwachtingen worden vaak gekenmerkt door onvervulde verlangens. Aan de andere kant gaat hoop niet over onvervulde verlangens. Hoop gaat altijd over iets dat waarschijnlijk zal gebeuren. Verwachtingen zijn meestal onwaarschijnlijk. Dit is een van de belangrijkste verschillen tussen hoop en verwachting.
Hoop heeft alles te maken met de verbeelding van het waarschijnlijke, terwijl verwachting soms gaat over de verbeelding van het onwaarschijnlijke. Verwachting geeft jou de controle, terwijl hoop het aan het toeval of waarschijnlijkheid overlaat.
Verwachting is een veel actievere mentaliteit in vergelijking met hoop. Dit komt door het feit dat wanneer je iets hoopt, je het in de handen van het lot laat. Aan de andere kant, in het geval van verwachting, zul je er alles aan doen om het voltooid te krijgen.
Bron: https://nl.differencevs.com/6862552-difference-between-hope-and-expectation
Hoop
Kortom, ik hoop dat de testweken goed verlopen en dat de onderzoekers voldoende aanknopingspunten vinden om een vervolgonderzoek op te zetten waarbij ik het evenwichtsimplantaat thuis kan aanzetten. Dus ik hoop op positieve uitkomsten en misschien verwacht ik dat ook wel een klein beetje 😉
Erg mooi geschreven Alonda,
ik mag op 13 april voor de eerste keer op screeningsafspraak ik zeg steeds ik ben zeer benieuwd wat het zou kunnen brengen dus ook is er de hoop die ik heb.
Oh, wat fijn voor je Carien! Ik hoop met je mee 😉